آیا تفاوت قابل توجهی در سازگاری نخ ذوب داغ با نقاط ذوب مختلف هنگام جفت شدن با پارچه های مختلف مانند پشم و پنبه وجود دارد؟

افرادی که در صنایع پوشاک و منسوجات خانگی کار می کنند اغلب می پرسند که آیانخ ذوب داغبا نقاط ذوب مختلف، با پشم و پنبه متفاوت عمل می کند. آیا انتخاب نقطه ذوب اشتباه می تواند منجر به چسبندگی ضعیف یا آسیب به پارچه شود؟

نقطه ذوب و مقاومت در برابر دما

نخ داغبه طور کلی دارای سه نقطه ذوب است: کم، متوسط ​​و زیاد. نخ های معمولی با دمای پایین بین 80-110 درجه سانتیگراد، نخ های با دمای متوسط ​​بین 110-150 درجه سانتیگراد و نخ های با دمای بالا از 150-180 درجه سانتیگراد متغیر هستند. پارچه های مختلف می توانند دماهای مختلف را تحمل کنند. به عنوان مثال، پشم در برابر حرارت بسیار مقاوم نیست. در دمای بالای 120 درجه سانتیگراد تمایل به جمع شدن و زرد شدن دارد. از سوی دیگر، پنبه در برابر حرارت مقاوم‌تر است و تحمل آن در حدود 150 درجه سانتی‌گراد است، اما حتی دمای بالاتر نیز می‌تواند به الیاف آسیب برساند. نقطه ذوب نخ مذاب داغ باید کمی کمتر از مقاومت دمای پارچه باشد، اما به اندازه کافی بالا باشد تا اطمینان حاصل شود که در هنگام گرم شدن، ذوب می شود و به طور ایمن به پارچه می چسبد. اگر نقطه ذوب بالاتر از تحمل دمای پارچه باشد، حرارت به پارچه آسیب می رساند. اگر نقطه ذوب خیلی پایین باشد، پارچه ممکن است در دمای اتاق چسبناک شود یا به راحتی پس از شستشو جدا شود و از چسبندگی قوی جلوگیری کند.

نخ ذوب داغ با دمای پایین

پارچه‌های طبیعی مانند پشم، ترمه و ابریشم تحمل دمای پایین‌تری دارند، بنابراین نخ‌های مذاب با دمای پایین معمولاً مناسب‌تر هستند. به عنوان مثال، برای آستر یک کت پشمی، استفاده از نخ داغ در دمای 80-100 درجه سانتیگراد و کنترل دمای حرارت در 100-110 درجه سانتیگراد، اجازه می دهد تا نخ داغ ذوب شود و بدون تجاوز از تحمل دمای پشم، به طور ایمن به آستر بچسبد، بنابراین از تغییر شکل و تغییر رنگ جلوگیری می کند. علاوه بر این، پشم ذاتاً نرم است و لایه چسبی که توسط نخ ذوب داغ با دمای پایین تشکیل می‌شود نیز نرم است و از سفت شدن پارچه جلوگیری می‌کند و حس نرمی را حفظ می‌کند. حتی با کنترل دقیق دما، استفاده از نخ داغ با دمای متوسط ​​تا بالا روی پارچه‌های پشمی می‌تواند به راحتی به الیاف پشم به دلیل گرمای بیش از حد موضعی آسیب برساند و در نتیجه احساس خشن و حتی علائم سوختگی کوچک ایجاد کند که بر کیفیت لباس تأثیر می‌گذارد. علاوه بر این، پارچه‌های پشمی بیشتر برای مدل‌های پاییزی و زمستانی استفاده می‌شوند و اغلب شسته نمی‌شوند. استحکام باندی نخ مذاب داغ با دمای پایین کافی است و از جدا شدن آسان و به حداقل رساندن نگرانی های دوام جلوگیری می کند.

نخ داغ با دمای متوسط

پارچه‌های پنبه‌ای نسبت به پشم در برابر حرارت مقاوم‌تر هستند و بنابراین برای دماهای متوسط ​​مناسب‌تر هستند.نخ ذوب داغ. به عنوان مثال، هنگام تقویت یقه پیراهن نخی یا اتصال پرده های پنبه ای، از نخ های ذوب داغ با دمای متوسط ​​در دمای 120-140 درجه سانتی گراد استفاده کنید. کنترل دمای حرارت دهی به 140-150 درجه سانتیگراد به نخ داغ اجازه می دهد تا کاملا ذوب شود و محکم تر به الیاف پنبه بچسبد. علاوه بر این، پارچه پنبه ای می تواند این دماها را بدون آسیب تحمل کند. پارچه های نخی بیشتر از پشمی شسته می شوند. لایه چسب نخ داغ با دمای متوسط ​​نسبت به نمونه های با دمای پایین قابل شستشو است و باعث می شود حتی پس از شستشوهای مکرر کمتر دچار چروک یا چروک شدن شود.

نخ مذاب داغ با دمای بالا

نخ مذاب داغ با دمای بالا، با نقطه ذوب بالای 150 درجه سانتیگراد، معمولاً برای پارچه های پشمی یا پنبه ای مناسب نیست. این به این دلیل است که پشم فقط می تواند دمای حدود 120 درجه سانتی گراد را تحمل کند، بنابراین نخ مذاب داغ پشم را قبل از ذوب شدن می سوزاند. در حالی که پنبه می تواند دمای 150 درجه سانتیگراد را تحمل کند، نخ ذوب داغ برای ذوب شدن نیاز به حرارت تا حدود 180 درجه سانتیگراد دارد که بیش از حداکثر تحمل دمای پنبه است. این به راحتی می تواند باعث زرد شدن پنبه، شکننده شدن و حتی سوراخ شدن سوزش شود. نخ داغ با دمای بالا در درجه اول برای پارچه های بسیار مقاوم در برابر حرارت مانند الیاف مصنوعی مانند پلی استر و نایلون استفاده می شود و با پارچه های طبیعی مانند پشم و پنبه سازگار نیست.